بخار در هنگام تبخیر آب و تشکیل گاز ایجاد می شود. برای اینکه فرآیند تبخیر رخ دهد ، باید به مولکولهای آب انرژی کافی داده شود که پیوندهای بین مولکولها (پیوندهای هیدروژن و غیره) شکسته شود. به این انرژی داده شده برای تبدیل مایعات به گاز ، “گرمای نهان” گفته می شود. فرآیندهای گرمایش مبتنی بر بخار از گرمای نهان استفاده کرده و آن را به یک محصول معین منتقل می کنند.
هنگامی که کار انجام می شود (یعنی بخار از گرمای نهان خود صرف نظر کرده است) ، بخار می شود و میعان می شود. به عبارت دیگر ، میعانات توانایی انجام کارهایی که بخار انجام می دهد ندارد. بنابراین اگر میعانات در اسرع وقت برداشته نشود ، چه در لوله انتقال بخار و چه در مبدل حرارتی ، راندمان گرمایش آسیب خواهد دید اطلاعات بیشتر در مورد مکانیسم گرمایش بخار بعضی اوقات اعتقاد بر این است که می توان بار میعانات را با یک شیر معمولی به جای تله بخار TLV تنظیم کرد و به سادگی با باز کردن دریچه به طور دستی تنظیم کرد تا با میزان میعانات تولید شده مطابقت داشته باشد.